Patrik Ouržednjik (1957, Prag), romanopisac, prevodilac i esejista, lingvista, autor knjiga za decu i odrasle, dobitnik je Češke državne nagrade za književnost (2014), Nagrade Toma Stoparda (2013) i mnogih drugih književnih nagrada. Jedan je od najprevođenijih čeških pisaca — njegovo delo Europeana (2001) prevedeno je na više od trideset jezika, što je čini najčitanijom knjigom prevedenom sa češkog od 1989.

Zbog potpisivanja peticije Odbora za odbranu nepravedno gonjenih, u kojoj se krajem sedamdesetih tražilo oslobađanje političkih zatvorenika u Češkoj, zabranjeno mu je formalno visoko obrazovanje. Otud je bio prinuđen da radi najrazličitije poslove, kao knjižar, magacioner i poštar, sve do 1984, kada emigrira u Francusku. U emigraciji studira istoriju ideja i istoriju religijskog mišljenja, radi kao šahovski konsultant, bibliotekar i prevodilac. Od 1986. do 1998. godine radi kao glavni urednik književne rubrike u časopisu L’Autre Europe. Jedan je od osnivača Slobodnog univerziteta u Nualageu, na kojem je predavao do 2010.

Kao pisac, Ouržednjik je poznat po smelim jezičkim, literarnim i metaliterarnim poigravanjima. Sem što je pisao poeziju i romane, bavio se i leksikografijom: Šatropis češkog jezika (rečnik češkog slenga, objavljen 1988. u Parizu) i I ništa novo pod suncem (rečnik biblijskih i kvazibiblijskih izraza, publikovan u Pragu 1994) odlično ilustruju neodvojivost „gramatičke ideologije” jednog pisca od njegovog književnog opusa.

Preveo je na češki dela Rablea, Beketa, Kenoa i Žarija, a u isti mah je francuske čitaoce upoznao s velikanima češke moderne književnosti kao što su Bohumil Hrabal, Jan Skacel i Vladimir Holan.